Categoriearchief: leesvoer

leesvoer

Agur

Spreuken 30 begint met “De woorden van Agur, de zoon van Jake”.

Agur is iemand die het niet zo goed met zichzelf getroffen heeft. Hij is nogal bescheiden. Dit kun je lezen in de verzen 2 en 3.

Heel wat jaartjes geleden heeft iemand eens een liedje geschreven over hoe moeilijk het is om bescheiden te blijven. 😉 Je kunt proberen het op YouTube te vinden.

Toch vind ik het met Agur wel meevallen; ik vind zijn uitspraken wel van wijsheid getuigen. Van mij zou hij niet zo bescheiden hoeven zijn; sommige van zijn uitspraken vind ik heel logisch, goed te begrijpen. Maar dat zeg ik, niet Agur zelf… En Salomo is het met Agur eens, in die zin, dat je jezelf niet moet prijzen, dat je dat beter aan een ander kunt overlaten (Spreuken 27:2).

Ik vind dat Agur enkele behartigenswaardige uitspraken heeft gedaan. Hij vraagt God hem ver van leugen en bedrog te houden, en hem niet rijk of arm te maken (Spreuken 30:7-9). Lees die tekst maar eens om te zien waaròm Agur liever niet rijk of arm wil wezen. Dat van leugen en bedrog, en rijkdom en armoede zeg ik hem zó na. Ik heb tijden gekend dat ik het financieel een stuk beter had dan nu, maar ik verlang er niet naar terug. Nu ben ik niet rijk, maar ook niet zo arm dat ik proletarisch zou moeten gaan winkelen. En daar ben ik erg blij mee.

Hij doet nòg een belangrijke uitspraak, namelijk dat je niets moet toevoegen aan Gods woorden, zie vers 6. Daar kun je je van afmaken met verwijzing naar de verzen 2 en 3, maar Agur is niet de enige schrijver in de Bijbel die het over dit onderwerp heeft…

En hij heeft nog wel meer dingen gezegd, lees het hele hoofdstuk maar.

Agur eindigt zijn woorden met een waarschuwing aan mensen die wat minder bescheiden zijn dan hij:

“Als u dwaas gehandeld hebt door u te verheffen,
en als u het zich voorgenomen hebt: de hand op de mond!
Want druk op de melk brengt boter voort,
druk op de neus brengt bloed voort,
druk van de toorn brengt onenigheid voort.”

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

24 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen; geen NBV maar HSV (reden).

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

Vertrouwen komt te voet, en gaat te paard

Dat is een voor veel mensen bekend spreekwoord. En bijna iedereen heeft wel eens iets meegemaakt waardoor hij met dit spreekwoord te maken heeft gekregen. Of omdat een ander je iets aangedaan heeft, of omdat je zelf een stomme streek hebt uitgehaald naar een ander toe.

Vertrouwen gaat niet alleen snèl weg, maar ook vèr. Zo’n paard komt een heel eind in een paar dagen… En terug moet de ruiter lopen. Dus voordat je weer met opbouwen kunt gaan beginnen…

Wat heeft dit nou met de Bijbel te maken? Ik kan natuurlijk vragen: “Wat dacht je er zèlf van?”, en uiteraard is het goed dat je daar eens over nadenkt, maar ik ga ook aangeven wat ik daar zelf van vind.

Lees eens Matteüs 18:21-35. En Efeziërs 4:26-27.

Moeilijk, zo vaak vergeven. Moeilijk, niet zondigen als je boos wordt. Want je kunt terecht boos zijn. Vooral als er lang wordt gewacht met verzoening, dat er een hele tijd überhaupt geen reactie komt. Dat paard van zojuist is dan al een heel eind weg… En dan toch (blijven) proberen! Ik vind het moeilijk.

Je hoeft overigens heus niet over je te laten lopen! De minste zijn, de ander uitnemender achten dan jezelf betekent niet dat je je als vloermat moet laten gebruiken. Maar wat betekent het dan wel? Misschien duidelijk laten merken dat je die twee mijlen met iemand optrekt? Zie Matteüs 5:41.  Niet chagrijnig, maar assertief: op je eigen plek. Als je een stukje rondom de genoemde Bijbeltekst leest (Matteüs 5:38-42), wordt je vast wel duidelijk dat ‘assertief’ nog niet zo’n gekke uitleg is.

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

24 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen; geen NBV maar HSV (reden).

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

Ongelijkheid is de bron van macht en willekeur

In een eerder bericht (‘De ingekomen stukken worden behandeld‘) had ik dit zinnetje geciteerd.

Kun je ongelijkheid wegnemen?

Vast wel voor een heel eind. Maar er blijven wel verschillen. In ieder geval hier en nu.

God heeft bepaalde vormen van ongelijkheid geboden of toegestaan.

Lees Romeinen 13 eens. Daar zegt Paulus dat er geen overheid is die niet van God komt. Het bestaan van een overheid betekent per definitie ongelijkheid. En inderdaad is die ongelijkheid heel vaak een bron van macht en willekeur. Toch wil God dat wij onze overheid erkennen.

Even verderop in het hoofdstuk geeft Paulus aan dat alle geboden worden samengevat in ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’. Dat stond even anders geciteerd in ‘De ingekomen stukken worden behandeld‘, maar de strekking is, denk ik, bijna dezelfde: ‘de ander uitnemender achten dan jezelf‘. Maar is ‘bijna’ genoeg? Als je het grote gebod als eerste ziet, komt het, denk ik, met dat ‘bijna’ wel goed – dan stel je in ieder geval niet jezelf tot norm.

In de kerk heeft God ook ongelijkheid geboden, bijvoorbeeld in de aanstelling van oudsten: er zijn oudsten (die leiding geven) en gemeenteleden (die naar de oudsten luisteren). En Hij heeft daarvoor via Paulus regels gegeven. Paulus beroept zich erop dat hij ‘de Geest Gods bezit’, zie o.a. 1 Korintiërs 7:40.

“Omkleed u met de Heer Jezus Christus en geef niet toe aan uw eigen wil, die begeerten in u opwekt.” Romeinen 13:14.

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

24 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen; geen NBV maar HSV (reden).

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

De ingekomen stukken worden behandeld

“De ingekomen stukken worden behandeld, o.a. de besluiten van de synode te Dunville. De kerkenraad deelt de zorgen rondom deze ontwikkelingen.” Een citaat uit ons kerkblad van december.

Zomaar een korte opmerking. Wat zit er achter? Ik heb even gezocht met Google. Ik vond een artikel ‘Zusterkerkrelatie Noord-Amerika en GKv op scherp’ (inmiddels, 14 december 2017, niet meer te vinden), waarin wordt verwezen naar een document dat te downloaden is van de site van de Canadian & American Reformed Churches, van de pagina over de synode van Dunville; op die pagina zoeken met CRCA Netherlands Subcommittee Report to Synod Dunnville 2016 zou het betreffende rapport moeten opleveren, door er op te klikken zou je het moeten kunnen downloaden. Let op: het is in het Engels… Inmiddels, 14 december 2017, levert dit zoeken wel erg veel documenten op. Wellicht lukt het je zo: CRCA Netherlands Subcommittee Report to Synod Dunnville 2016.

… en het is geen kort document. Onze (geestelijke) broers en zussen in Canada en Noord-Amerika maken zich zorgen over heel wat zaken waar wij als GKv hier in Nederland mee bezig (geweest) zijn. En binnen de GKv maken mensen zich óók zorgen, getuige deze korte opmerking van onze kerkeraad in het verslag van zijn vergadering.

Op de website Man vrouw kerk vond ik een artikel van ds. Henk Folkers, waarin het o.a. gaat over de kerken in Amerika en Canada, en hoe de relatie met die kerken beïnvloed wordt door hoe we (hier) met de Bijbel omgaan. Maar er staat nog veel meer in. Ik citeer het laatste stukje van zijn artikel:

“Ongelijkheid is de bron van macht en willekeur.
Daar is maar één remedie tegen, die het onbehagen uit je leven bant.
Die remedie is: in praktijk brengen van de basale wet van de christelijke liefde.
Die wet luidt als volgt: je moet God liefhebben boven alles en de ander uitnemender achten dan jezelf.
Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.“.

Goed om daar eens over na te denken. Hoe vul je dat in? En waarom op die manier? En, als je er toch over nadenkt, luidt dat tweede gebod niet dat je je medemens moet liefhebben als jezelf? Zit er verschil in de betekenissen van de formuleringen?

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

De beesten uit de zee en uit de aarde

Via De Correspondent kreeg ik vandaag een filmpje te zien over een robot-rog. Het filmpje bestaat al wat langer. Het ‘beest’ is van kunststof en metaal, en het ‘leven’ dat erin zit komt van hartcellen van ratten. Toen moest ik denken aan het beeld van het beest uit de zee, dat in opdracht van het beest uit de aarde gemaakt wordt, zie Openbaring 13:14-15.

Al meer dan 20 jaar geleden heeft men een menselijk oor op een muis laten groeien, zie dit bericht in Trouw. Dit wist ik al wat langer dan vandaag 😉

En toen ik het te horen kreeg, moest ik vrijwel meteen denken aan het beest uit de zee, waarvan de dodelijke wond genas, zie Openbaring 13:3.

Zou het nu al gauw gaan gebeuren? Zie Openbaring 13:16-18.

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

11 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen; geen NBV maar HSV (reden).

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

Gedeelde vreugde is dubbele vreugde, gedeelde smart is halve smart

Hoe kan dat nou? Wat je met iemand deelt wordt toch minder?! Zo ben ik het tenminste wel gewend… Als ik een appel met iemand deel, hebben we elk de helft. Anders dan in twee helften verdelen kan natuurlijk ook, maar je hebt nooit de hele appel, als je deelt.

Dus bij vreugde delen is er iets vreemds aan de hand. Blijdschap delen werkt kennelijk net als iets kopiëren op je computer: dan heb je ’t zelf nog tot je beschikking, en ’t staat ook op bijvoorbeeld je backupschijf (in de ‘cloud’, of waar dan ook). En blijdschap delen is vrijwel nooit illegaal. Vrijwel? Veel lawaai maken wordt je niet door iedereen in dank afgenomen…

Volgens mij is dat een gave van God, dat blijdschap niet minder wordt, als je ’t deelt. En soms werkt ’t met andere dingen ook, lees maar eens wat ik op Dankdag gepubliceerd heb.

Maar dan is dat je bij het delen van verdriet minder overhoudt van wat je had óók een gave van God. Je hebt iets waar je (meestal) niet om gevraagd hebt, en door het met iemand te delen, wordt het minder. God wist als het ware een deel van het verdriet bij jezelf uit… ook een vorm van wiskunde. 😉

Een nicht van mij maakte me attent op een mooi stukje, dat wel iets te maken heeft met het delen van verdriet: ‘Blijf bij me‘. Over hoe belangrijk je aanwezigheid voor een ander kan zijn…

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

Volg niet de levenswijze van de Egyptenaren

“Volg niet de levenswijze van de Egyptenaren, bij wie je gewoond hebt, noch de levenswijze van de Kanaänieten, naar wie ik je breng.” Dat staat in Leviticus 18:3.

Het hoofdstuk eindigt met waarschuwingen van God waarom de Israëlieten de gruwelen van de Egyptenaren en de Kanaänieten niet moeten overnemen of nadoen: vers 24-30.

Tegenwoordig gaan er stemmen op die beweren dat alle regels die God van vers 6 tot en met vers 23 geeft dus in een context staan van (verboden) afgodendienst, omdat de Egyptenaren en de Kanaänieten deze gruwelen bedreven in dienst van hun afgoden. En aangezien wij nu niet meer aan afgodendienst doen, en in een andere cultuur leven…

Zou God dat werkelijk zo bedoeld hebben?

Laten we dat eens nader bekijken. Lees eens Leviticus 19:1 en 20:7-8, 23, 26. En dan zien we dat in Leviticus 20:9-21 zo’n beetje ‘hetzelfde rijtje’ genoemd wordt als in hoofdstuk 18:6-23.

En in hoofdstuk 20 worden ‘de andere volken’ nog wel genoemd, maar de hoofdzaak is dat het volk heilig moet zijn, omdat God heilig is. En aan dat laatste is niets veranderd.

Maar ik kan nog wel even doorgaan…

Als de farizeeën Jezus een vraag stellen over de scheidingsbrief, verwijst Hij naar het begin, zie Marcus 10:2-12. En met dat begin bedoelt Hij Genesis 2:24.

Maar dan hebben we het dus over regels voor getrouwde mensen…

Klopt! Maar Jezus heeft nog wel meer gezegd; kijk maar eens in Matteüs 5:27-28. Daar heeft Hij het ook tegen òngetrouwde mensen. God wil dat we heilig leven (1 Petrus 1:13-21).

Paulus betrekt in Efeziërs 5:22-32 de huwelijksverhouding tussen man en vrouw op Christus en de kerk. Natuurlijk kun je dat afdoen als een voorbeeld.

Ja, maar we mogen toch bij Jezus komen zoals we zijn? Dat is helemaal waar, maar hoe zijn we daarna? Lees maar eens Johannes 8:1-11, en dan vooral wat Jezus helemaal aan het eind van vers 11 zegt.

Maar hoe moet je dat dan doen? Volgens Visje: Jezus volgen? Laat Hem dan wel voorgaan! Achter Hem aangaan is oneindig veel beter dan je door vrome praatjes laten leiden.

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

9 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen; geen NBV maar HSV (reden).

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

Je hebt het recht om van je eigen fouten te leren

Een waarheid als een koe. Maar hoever drijf je dat door?

“Onderzoek alles, behoud het goede“: dan mag je toch zeker je eigen fouten maken? Er staat nog wat achter, zodat het ‘hele’ stukje wordt: “Onderzoek alles, behoud het goede, en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet.” (1 Tessalonicenzen 5:21-22). Oftewel: als je weet dat iets niet goed is… waarom zou je dat dan persoonlijk nog willen onderzoeken? In dat geval zou je ook van andermans fouten kunnen leren.

Lees eens Hebreeeën 12:1-13. Dat is het stukje dat volgt op het bekende hoofdstuk Hebreeën 11.

En lees ook Romeinen 12:16. Dat staat kort ná een stukje over dat we allemaal één lichaam zijn en wat daarbij komt kijken: Romeinen 12:3-8. Meer over dat lichaam is overigens te vinden in o.a. 1 Korintiërs 12.

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

9 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen; geen NBV maar HSV (reden).

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

Het doel van de kerk is mensen bij de Heer te bewaren

De titel van dit stukje is een citaat uit een interview met Jos Douma in het Reformatorisch Dagblad. De volledige zin luidt: “Het doel van de kerk is mensen bij de Heer te bewaren, niet om de boel bij elkaar te houden.“.

De kerk is in de huidige vorm niet goed in staat om verbinding te leggen met de samenleving, is ook één van zijn opmerkingen. Ook al kriebelt zo’n opmerking mij, toch heb ik dat gevoel ook wel vaak. Als ik vertel dat ik christen ben, wordt dat meestal voor kennisgeving aangenomen; slechts heel soms komt er een gesprek over wat geloven in Christus voor mij betekent en voor de ander zou kunnen betekenen.

Ik denk zelf dat het mij niet goed lukt om de ‘nood van deze wereld’ duidelijk te maken. Als ik over ellende begin (om van ‘zonde’ maar te zwijgen), gaat de reactie doorgaans in de richting van “God is toch almachtig?”.

Lees het interview, en denk er eens over na…

N.B. Op zondag is het grootste deel van de site van het Reformatorisch Dagblad niet bereikbaar, zie evt. Wikipedia hierover.

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage

leesvoer

Behandel vreemdelingen die bij jullie wonen als geboren Israëlieten

De titel van dit stukje is afkomstig uit het Bijbelboek Leviticus (hoofdstuk 19:33-34). In dat Bijbelboek staat veel ‘droge stof’, die overigens waardevol kan zijn om te bestuderen; soms vind je er ‘achtergronden’ bij andere gedeelten van de Bijbel. Sowieso is elk Bijbelboek waardevol, en heeft het ons iets te zeggen, zie 2 Timoteüs 3:16-17.

“Maar dit gaat over vreemdelingen, niet over vluchtelingen; en wij zijn het volk Israël niet, geldt dit dan ook voor ons?”

Wat denk je zelf?

Ik draag enkele Bijbelteksten aan om je te helpen beslissen: Spreuken 24:11-12, Matteüs 5:43-48, Matteüs 25:35-36, Marcus 12:29-31, Lucas 6:31. “Ja, maar we moeten de overheid gehoorzamen, dus als onze regering niet meer mensen wil opnemen…” Daarin kan ik een heel eind meegaan, de grens ligt hier: Handelingen 5:29. Maar vóórdat we bij die grens zijn: als ze eenmaal hier, in ons land zijn… dàn kun je vast wel wat met de genoemde Bijbelteksten. N.a.v. Lucas 6:31 zou je eens kunnen proberen te bedenken wat je zèlf zou willen.

Ik heb voor mezelf al wat bedacht: eten, kleding, een verblijfplaats (liefst een echt huis), en als ik de taal van m’n nieuwe land eenmaal een beetje machtig ben: werk; dat laatste óók om mijn nieuwe land iets terug te kunnen betalen (via belastingen).

Mocht je het er niet mee eens zijn, en daar Bijbelse redenen voor hebben, laat het dan weten! (Zie onderaan dit stukje voor contact, of bij Contact.)

Nu ik het toch heb over ‘niet mee eens zijn’, neem ik de gelegenheid te baat voor een ‘ceterum censeo‘.

Overigens ben ik van mening dat je je tegenover iemand die zich op de Bijbel beroept niet zomaar van hem of haar af kunt maken door te zeggen: “Dat is jouw mening.“, alsof het om de keuze van een auto of zoiets gaat. Als je de ander serieus neemt, zul je in ieder geval zijn of haar Bijbelse argumenten moeten beoordelen. Zeker binnen een kerkelijke gemeente: daar kom je niet weg met “Oordeel niet …” (Matteüs 7:1-5); nee, daar moeten we toezicht op elkaar houden (1 Korintiërs 5, i.h.b. de verzen 12-13). En kijk ook eens naar wat Jezus zegt in Johannes 7:24. Dat lijkt wel wat op: verdiep je goed in wat de ander zegt, voordat je er een etiket op plakt. Misschien een goed idee om met het oordeel ‘Dat is jouw mening’ een beetje voorzichtig te zijn.

Derek Prince heeft over ‘oordelen’ een (naar mijn mening (!)) lezenswaardig artikel geschreven.

Wil je ook vluchtelingen en asielzoekers helpen? Kijk dan bijvoorbeeld hier, en zoek je regio. Financieel helpen kan natuurlijk ook! (Zoeken met Google.)

Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.

9 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen; geen NBV maar HSV (reden).

Laatste wijziging: 1 september 2019.
^
Homepage