De vrouw van de priester Pinehas (Pinechas) noemde haar zoon Ikabod (Ichabod), toen de Filistijnen de ark van God buitgemaakt hadden. Dit kun je lezen in 1 Samuel 4.
Kort voor ze stief zei ze: “De eer is weggevoerd uit Israël.“.
De voor de hand liggende vraag is, denk ik: is dt nu het geval met de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt? Ik weet het (nog) niet. Ik verwacht, hoop en bid dat er nog gemeenten overblijven die de oude hermeneutiek volgen (waarbij – kort gezegd – God centraal staat, en niet mijn situatie). Dat het met het hele kerkverband weer goedkomt, dat geloof ik helaas niet.
Inmiddels heb ik mijn plaatselijke gemeente verlaten, want mijn gezondheid liet niet meer toe dat ik lid bleef. Hartproblemen, sterk verhoogde bloeddruk. En waardoor?
Het is al enige jaren geleden begonnen, maar de ‘etter’ kwam naar buiten toen er op 30 september 2018 bij ons een preek werd gelezen over Romeinen 15:7, die je op de pagina ‘Preken over omgaan met verschillen’ van de GKv kon vinden (die pagina bestaat nu (18 oktober 2020) niet meer – als je wilt kan ik de de preek mailen, zie Contact). Als je Bijbelvast bent, raak je van de preek op zich niet ondersteboven, dus lees ‘m gerust. Ik was en ben wel ondersteboven vanwege het feit dat deze preek gemaakt is door een vrijgemaakte predikant en bij ons in de gemeente voorgelezen is, en dat dat (uiteindelijk) kennelijk gewoon moest kunnen.
Ik heb indertijd naar aanleiding van deze preek op deze site een stukje geschreven (zonder op details van de preek in te gaan) – Omgaan met verschillen – en tegen deze preek geprotesteerd bij mijn eigen kerkeraad. In eerste instantie gaf de kerkeraad mij gelijk, maar enkele mensen besloten toen de erediensten niet meer te bezoeken, en toen werd er een classiscommissie bij betrokken. Die bestond uit een communicatiedeskundige, een psycholoog en een predikant. Deze commissie weigerde, zelfs op uitdrukkelijk verzoek, te beginnen bij de oorzaak van de onenigheid, namelijk de door mij gewraakte preek.
Inmiddels heeft één van de bijbelgetrouwe ouderlingen vanwege zijn gezondheid ontheffing moeten vragen, en de andere z’n termijn zat erop. De gemeente is enige tijd zonder ouderlingen geweest, en nu zijn er twee vanuit de classis.
Voor een impressie van wat er verder gebeurd is, lees Zo heb ik het niet bedoeld!, Wat is waarheid?, Omgaan met diversiteit, Waarop baseer je je?, Goede bedoelingen en God, … kan vreemd( )gaan, Wat Nabot tegen Achab zei, … onderzochten dagelijks de Schriften om te zien of die dingen zo waren., Christelijke vrijheid beperkt gezag synode, God wil het!, Joas, koning van Juda, Tijdgebonden.
Waarom ben ik zo tegen op die preek? Ik citeer hier enkele stukjes (cursief), en geef er mijn mening bij. De cijfers in de citaten zijn van mij, en onder de citaten vind je mijn opmerkingen.
“Misschien kunnen we ook nog een keer lachen om die rare verschillen van ons. Dat zou helemaal mooi zijn. Weet je nog, vroeger, toen discussieerden we over de vraag of zusters de Heer mogen dienen in het ambt. (1)”
“De verschillen vallen meteen op (2). Die springen altijd meteen in het oog. Je kunt op die verschillen inzoomen, zonder ooit tot overeenstemming te komen. Je kunt net zo lang inzoomen, totdat de boel breekt. Ik moet denken aan de lichtbak van een stroper. De koplampen van een auto op een donker weggetje in het bos. Hoe een dier gevangen wordt in het licht en hoe het verlamd raakt. Zo kun je je laten vangen door de verschillen die er zijn. Je komt er nooit meer uit.”
“Je kunt twee dingen doen: je kunt de buitengrenzen bewaken: de grens van wat nog net wel en wat net niet meer gereformeerd is (3). Of je kunt je concentreren op de kern (4) en je samen oefenen in leven vanuit de Bron. Je kunt steeds weer inzoomen op verschillen. Verschillen zullen er altijd zijn. Dan zijn er twee mogelijkheden (5). Verschillen kunnen leiden tot steeds meer verdeeldheid. Dat is de lichtbak van de stroper en ik weet wel wie die stroper is. We kunnen ook aan de andere kant beginnen. Investeren in de relatie met de Heer en de relatie met elkaar. Laten we met elkaar spreken over ons geloof in de Heer Jezus. Wie is hij eigenlijk voor jou?”
“Ik roep u en jou op om te doen wat de apostel zegt: Christus heeft jou genadig aanvaard, zo moeten we ook elkaar ruimhartig aanvaarden. Laten we niet met elkaar discussiëren over verschillen. Laten we daar in ieder geval niet beginnen. Laten we liever investeren in de band met elkaar. Wie is Christus voor jou broeder, zuster? Heb je hem echt lief? Wil je hem volgen door dik en dun (6)? Wil je de ander liefhebben met de liefde van Christus (7)? Amen.”
(1) Lachen om verschillen waarover in de Bijbel duidelijke aanwijzingen staan? Dat doe je niet, dat suggereer je niet eens over je broers en zussen die de betreffende teksten wèl serieus nemen.
(2) Wie heeft die verschillen veroorzaakt, en waarom? Geeft de Bijbel aanleiding om die verschillen te maken?
(3) Wel of niet gereformeerd? Dat vind ik minder belangrijk dan wel of niet Bijbels, en dàt is het soort verschillen waarvan ik vind dat die niet op één hoop gegooid kunnen en mogen worden. ‘Welk soort muzikale begeleiding in de kerk’ of ‘vrouw in het ambt’ maakt nogal wat uit. Zie ook (5).
(4) Er is op die manier geen kern. De hele Bijbel is Gods Woord. Zie ook Deuteronomium 4:2, 12:32, Psalm 119:105, Spreuken 30:6, 2 Timoteüs 3:16-17, 2 Petrus 1:20-21 en Openbaring 22:18-19. Meer Jezus? Zie Johannes 1:1-18 (het Woord is vlees geworden), 14:15, 15:14.
(5) Hier wordt, net als bij (3) en (4), een valse tegenstelling opgezet: er zijn verschillen die er toe doen, namelijk die waarover de Bijbel uitspraken doet (zie 2 Petrus 1:20-21). Degenen die zich bezorgd maken over of de Bijbel wel in z’n geheel gehandhaafd blijft, en die dat uit liefde tot God en hun naasten doen, worden weggezet als door de duivel verblinden. Of dacht je soms dat dat niet bedoeld wordt met “ik weet wel die die stroper is”? Je bezorgd maken over verschillen waarover in de Bijbel iets staat kan niet als tegenstelling worden gebruikt voor “investeren in de relatie met de Heer en met elkaar”. De keuze is niet voor de liefde, en dan is de waarheid niet zo belangrijk; de keuze is ook niet voor de waarheid, en dan is de liefde niet zo belangrijk. Jezus heeft gezegd dat Hij de Weg, de Waarheid en het Leven is, en God is liefde. Dat kun je niet uit elkaar halen. En dat iemand zó met z’n geloofsgenoten omgaat… als je je aan Gods regels wilt houden heeft hij z’n oordeel dus al klaar. Over ‘niet oordelen’ gesproken!
(6) Uiteraard willen we dat! Maar wat zegt Jezus zelf? Zie de teksten uit Johannes die ik onder (4) heb genoemd.
(7) Natuurlijk! Dat wil toch iedereen die regelmatig in de kerk komt?! Maar je kunt dat niet tegenover elkaar zetten. Zie de teksten uit Johannes die ik onder (4) heb genoemd.
Zo’n preek?
Daar kun je, zeker als je er even wat beter naar luistert of naar kijkt, toch niet mee aankomen bij je broers en zussen?
En inmiddels vindt mijn ex-kerkeraad (met andere ouderlingen dan eerder, namelijk die vanuit de classis) dat zo’n mening moet kunnen: “Verschillende zienswijzen mogen er onder gemeenteleden zijn.”. Natuurlijk mag dat! Maar dat is geen antwoord op mijn vraag; waarom wordt niet serieus, met argumenten vanuit de Bijbel, op mijn bezwaren ingegaan?
Zowel kerkeraad als veel gemeenteleden weigeren inhoudelijk op mijn bezwaren tegen deze preek in te gaan. Terwijl ik vaak genoeg heb aangegeven dat ik opensta voor argumenten vanuit Gods Woord…
Af en toe denk ik aan Jeremia, toen het volk tegen hem zei dat ze geen boodschap aan hem hadden, zie Jeremia 44, in het bijzonder vers 17.
Voorlopig ben ik zonder gemeente. Een gevaarlijke situatie, dat realiseer ik mij. Volgens het Nieuwe Testament heeft een christen een gemeente nodig. Ik ben van plan af te wachten tot de GKv landelijk scheuren, en me dan aan te sluiten bij een gemeente die Gods Woord op de ‘oude manier’ serieus neemt. Maar iemand heeft ooit eens gezegd: “Wil je God laten lachen, vertel Hem dan wat je morgen van plan bent …”, dus het zou ook heel anders kunnen gaan.
Dit zou overigens allemaal niet nodig zijn als onze ‘herders’ wat meer doorgepakt hadden. Want waarom zou je revisie afwachten van een besluit dat intrinsiek geen revisie kan verdragen? Ik citeer een stukje uit Omgaan met verschillen: “Ik begrijp werkelijk niet hoe een meerderheid van afgevaardigden vanuit de kerken ten eerste besluit om de vrouw in het ambt toe te laten (maar die discussie ga ik hier niet voeren), en ten tweede dat besluit direct te laten ingaan! Het had van minimale wijsheid getuigd het eerste besluit door een volgende synode te laten toetsen (en dus het tweede achterwege te laten).“.
Ik begrijp dat je door zo’n besluit in eerste instantie overdonderd wordt. Maar inmiddels zijn we ruim twee jaar verder. Ik had wat meer actie verwacht van onze herders. Maar wat hoor ik? De één zegt dat hij niet weggaat zolang hij het Woord nog mag verkondigen – maar die houding past niet binnen de GKv, daarvoor kun je beter bij een ander kerkverband terecht -, de ander dat hij niet weggaat zolang zijn kerkeraad nog achter hem staat – en dat is ook een houding die niet binnen de GKv past…
Bang voor polemiek? Of is het iets anders? Het Woord staat op de tocht, en als herder moet je je ‘schapen’ de goede kant op leiden! Ga dat -eindelijk- eens doen! Als je blijft beweren dat die andere herders het ook goed bedoelen, hebben veel van je ‘schapen’ op een gegeven moment geen benul meer wie ze moeten volgen. Als jij nou eens achter Jezus aangaat (zie Leiders), dan komt het met die ‘schapen’ misschien wel weer goed.
Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.