Dat hoor je hier in de buurt wel eens als iemand je komt bezoeken, en je hem of haar iets te drinken aanbiedt. Zo iemand zegt dat dan vaak uit beleefdheid.
Ik weet dat (van die beleefdheid) nooit zeker (en ik weet ook niet of dàt dan weer met mijn ‘asperger’ te maken heeft), dus ik bied het vaak twee of drie keer aan, zeg erbij dat ze wat mij betreft niet uit beleefdheid hoeven te weigeren, en als ze dan nog steeds niks willen drinken, wil ik achteraf niet (via via? foei!) te horen krijgen “Die vent biedt je ook niks aan als je langskomt! Kom je daar uit de goedheid van je hart…”. 😉
Vanwege mijn werk word ik – nog steeds, ondanks dat ik sinds 1 juli 2018 een vaste baan heb – vaak gebeld door Engelstalige tussenpersonen, bemiddelaars tussen eindklanten en ‘consultants’, zoals ik. Ze vragen dan bijna altijd “How are you?”, maar willen het antwoord niet weten. Als echte automatiseerder moet ik zoiets af en toe toch letterlijk opvatten, en antwoord dan “I’m fine, and you?”. Slimmeriken antwoorden dan met zoiets als “Thank you for asking, I’m not bad.” en gaan vervolgens over tot het doel van het gesprek, nl. of ik beschikbaar ben voor een klus. (Waarom mailen ze me daar niet gewoon over? Vind ik veel handiger… 🙂 )
Er is natuurlijk niks mis met beleefdheid: “Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen.” (uit Filippenzen 4:5). Vroeger was men daar, denk ik, beter in dan nu. Een mooi voorbeeld uit de Bijbel: Abraham wil een graf kopen om zijn overleden vrouw Sara te kunnen begraven, lees maar eens Genesis 23. Mooi, die onderhandelingen: Abraham die zegt de hoofdprijs te willen betalen, en Efron die hem daarbij volledig tegemoetkomt, als Abraham het (niet serieuze) aanbod om het stuk grond voor niks over te nemen afwijst. Maar het is wel een gewoonte die je moet kennen, om ‘m te kunnen waarderen, en er op de juiste manier mee om te gaan. Bij latere onderhandelingen zal er vast wel een keer een advocaat bij geweest zijn die iemand als Efron op zijn eigen woorden vastgezet heeft, want tegenwoordig heeft men volgens mij nergens meer de gewoonte om iets voor niets aan te bieden in de hoop dat de ander begrijpt dat-ie toch wel geacht wordt ervoor te betalen. 😉
Overigens was deze gewoonte in de tijd van koning David nog in zwang, zie 2 Samuel 24:21-24.
Uit later tijd is er een fabel, over een leeuw met drie raadsleden: een jakhals, een raaf en een wolf. Op een gegeven moment komt een kameel bescherming zoeken bij koning leeuw. De leeuw vindt de kameel een aardig dier, dus mag hij blijven. Maar enige tijd later raakt de leeuw vrij ernstig gewond, en is dan niet meer in staat te jagen. Z’n raadslieden, die altijd meeaten van de ’tafel’ van de leeuw, bedenken een plan: ieder biedt zich aan als eten voor de leeuw, waarbij de andere twee dan moeten protesteren. De kameel zal zich dan ook aanbieden, en voilà: het probleem van het eten is opgelost. Mocht de koning nog scrupules kennen, dan lossen de raadslieden die wel voor hem op: de kameel wordt, nog bijna voordat hij uitgesproken is, verscheurd…
Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.
2 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen: geen NBV maar HSV (reden).