Gisterochtend zat ik om een uur of acht in een wachtkamer op mijn beurt te wachten – daar is zo’n ding tenslotte voor – en las ondertussen een paar artikeltjes in een populair blad.
Ik kwam een artikeltje tegen over filmpjes (op o.a. YouTube) waarin bepaalde dieren voor jongen van andere dieren zorgen.
Een paar voorbeelden die ik zelf heb gezien (in (Engelstalige) filmpjes op YouTube): een poes die voor jonge eendjes zorgt, een orang oetan die voor tijgerwelpen zorgt, een leeuwin die voor een antilopekalf zorgt, en zo zijn er nog wel meer voorbeelden te vinden.
Het artikeltje had er wel een verklaring voor: in miljoenen jaren van evolutie is dat zorgen helemaal ‘ingebakken’ in een dier, zó sterk dat zo’n dier óók voor jonge dieren van een andere soort zorgt, als er maar bepaalde prikkels zijn, bijvoorbeeld geluiden die aangeven dat het jong eten nodig heeft.
Hoe dat te rijmen valt met ‘survival of the fittest’ ontgaat mij. Maar ongetwijfeld heeft iemand daar ook iets op verzonnen.
Wat mij verbaast is dat zo’n ongelooflijk onnozele redenering voor zoete koek wordt aangenomen. Als het over een ander onderwerp zou gaan, bijvoorbeeld – om eens een dwarsstraat te noemen – over het bestaan van God, wordt alles uit de kast getrokken om wetenschappelijk te bewijzen dat God niet bestaat. Terwijl het veel aannemelijker is dat Hij wèl bestaat. Om eens één vraag te noemen: waarom ben je anders hier?
We hebben vrijheid van meningsuiting; gelukkig wèl! Maar ik hoop toch niet dat schrijvers van dit soort artikeltjes verwachten dat ik de redenering wil volgen. Ik vraag me wel eens af of we niet met al die miljarden mensen van tegenwoordig hetzelfde gezamenlijke IQ hebben als de mensen van pak ‘m beet 150 jaar geleden. Dat waren er heel wat minder dan tegenwoordig. (…)
In plaats van die evolutieredenering lijkt het mij een stuk waarschijnlijker dat God – gelukkig weet ik zeker dat Hij bestaat – dit soort zaken gebruikt om een klein tipje op te lichten van de sluier die over de toekomst ligt. Lees maar eens Jesaja 11:6-9.
Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.