Stel, je komt een kerk binnen, en er wordt je verteld: “Geloof in Jezus, en je wordt gered!”; en dan vraag je, want je weet hoe die christenen zijn 😉 : “Moet ik dan verder niks?” en dan krijg je als antwoord: “Nee, helemaal niks!”.
Geweldig, toch?
Je kunt gewoon doorgaan met wat je doet, je wordt geaccepteerd zoals je bent, niemand die vraagt “Ben je nou eindelijk opgehouden die en die te slaan?” 😉 . Hoe mooi is dat!
Het is in veel kerken mode om je welkom te heten met dat je niks moet. Waarom gebeurt dat? Om te voorkomen dat je afgeschrikt wordt… Het moet niet te moeilijk worden, toch?
Maar houden ze je dan niet voor de gek? Ik vind van wel!
Maar … wat is dat voor een belachelijk standpunt?! Je mag toch bij Jezus komen zoals je bent?
Daar zit, denk ik, het misverstand. Je mag bij Jezus komen, zoals je bent. Maar wat doe je als je met Hem gepraat hebt?
Lees maar eens Johannes 8:1-11.
En laat je dus niet wijsmaken dat je niks moet! Dat zou niet echt van dankbaarheid getuigen…
Reageren kan via e-mail; zet er s.v.p. de titel van dit stukje bij.
2 december 2017: verwijzingen naar Bijbelteksten vervangen: geen NBV maar HSV (reden).