Zonnepanelen combineren met een warmtepomp?

Toen we in 2013 onze zonnepanelen kochten (bij Zonne Energie Oost – nog geen moment spijt van gehad: goede mensen, goed materiaal, goede service) werd ons al verteld dat zonnepanelen bij hogere temperaturen minder goed werken.

Als je wilt weten hoe dat komt, kijk dan eens hier: Rendement zonnepanelen (blader naar beneden, of zoek op Temperatuur). Wetenschap kan namelijk soms best wel nuttig zijn, al kan een beetje relativering geen kwaad: “De wetenschap bestaat niet, de wetenschap is een mening. En hij toont helemaal niets aan, zeker niet het leven en de dood.” (Oriana Fallaci, ‘Een man’).zonnepanelen op dak

Op een gegeven moment ging ik mij afvragen of het nut heeft ze te koelen; als ik gemakkelijk een grotere opbrengst zou kunnen krijgen…

Uiteraard hebben meer mensen zich dat afgevraagd, kijk maar eens hier: Zonnepanelen koelen, en/of hier: Zonnepanelen koelen met water. Maar in een wereld waarin grote delen een tekort aan drinkwater hebben lijkt aansluiten op de kraan me geen goed idee. Ideeën met regenwater of slootwater zijn misschien wel aardig. Maar wat me echt geweldig lijkt, is combineren met een warmtepomp; vooral nu we in ons land zo bezig zijn met het verminderen van het gasverbruik (*). Alleen is de vraag, die ook al op één van de hierboven aangehaalde discussiefora gesteld en negatief beantwoord werd, of het mogelijk is zonnepanelen van onderen te koelen, met leidingen met vloeistof erin. Er worden hybride zonnepanelen (voor het opwekken van elektriciteit en het opwarmen van water) geleverd (zie b.v. Hybride zonnepanelen), waarbij dat in feite gebeurt.

De grote vraag voor mij op dit moment is: is er inmiddels iets bedacht om zonnepanelen van onderen te koelen? En kan dat gecombineerd worden met een warmtepomp?

Kunnen ontwikkelingen op dit gebied (een beetje) gestimuleerd worden? Is de politiek er (al) mee bezig?

(*) Overigens ben ik van mening dat terrasverwarmers op gas verboden zouden moeten worden.

Engbertsdijksvenen 2017 06 05

Vanochtend was ik vroeg wakker. Het was hier mooi weer, dus leek het mij een goed idee om naar de Engbertsdijksvenen te gaan, aan de kant van Kloosterhaar. Onderweg ernaartoe zag ik een patrijs een korte vlucht maken. Het was er maar eentje, meestal zie je die dieren toch met meerdere exemplaren bij elkaar.

Zo ’s ochtends was het lekker fris (een graad of 8), en de insecten leken nog niet wakker.

Ree in EngbertsdijksvenenMaar andere dieren waren al wel wakker. Ik heb heel veel kikkers en vogels gehoord. Op een gegeven moment moest ik een bocht om, en zag in de verte deze reebok.

Uiteraard had het dier mij direct in de gaten, maar vermoedelijk omdat ik stil bleef staan werd hij nieuwsgierig en kwam iets dichterbij. Niet dichtbij genoeg voor een echt mooie foto, maar toch.

Algauw kreeg hij in de gaten dat ik dan misschien niks deed, maar wel veel groter was dan hij, en verdween hij – om die reden of om andere(?) – in het struikgewas.

Het gaat hier overigens om een zogenaamde spitser. Als het om een jong dier gaat is dat geen probleem, maar een oudere bok met zo’n gewei kan nog wel eens gevaarlijk zijn voor mensen, heb ik ooit (35 jaar geleden?) eens ergens gelezen. Maar over het algemeen zal de (en het) mens wel gevaarlijker zijn voor het ree dan andersom…

pakje boter

Sommige mensen krijgen er spreekwoordelijk hun rijbewijs bij; een oud-collega van mij noemde zo iemand vaak een ‘boterletter’.

boterverpakking 1En over dat soort boterletters gaat het nu. Kijk maar eens naar de plaatjes. En het gaat me niet speciaal om deze fabrikant, want ik heb het bij meer merken gezien.boterverpakking 2

Zoals je op het tweede plaatje kunt zien kun je dit pakje braadboter per 40 gram verdelen. Maar hoever moet je het pakje openvouwen voordat dat kan?

Dan moet je naar plaatje 3 kijken. Het pakje moet hélemaal open, en dan moet je de flap waar de verdeling op staat terugvouwen.

boterverpakking 3Je zou toch verwachten dat men daar wat beter over had nagedacht.

En er is inderdaad een tijd geweest dat dat zo was. Nog niet zo lang geleden.

Toen werd het smeersel verpakt zoals je een cadeautje inpakt, en kon je zònder de flap met de getallen los te trekken een afgepast stuk boter afsnijden. Maar waarom is het dan veranderd? Misschien was er een goedkope aanbieding van een vouwmachine, toen de oude versleten was? Geen idee – met goede, verstandige wetenschap heeft het in ieder geval niets te maken… Voor de gebruiker die graag gebruik maakt van die getalletjes is het er niet klantvriendelijker / gemakkelijker op geworden.

Visbroodjes

A.s. maandag hebben we, bij leven en welzijn, bij onze kerk de inmiddels traditionele Paasbrunch. De ‘Amerikaanse’ invloed daarbij is dat ieder genoeg meeneemt voor zichzelf en/of het eigen gezin, en dat alles vervolgens gezamenlijk genuttigd wordt.

Ik vind het zelf wel leuk om, als ik genoeg tijd heb, wat bijzonders te maken. Inmiddels is het – voor mij – ook een soort van traditie om dan witrussische visbroodjes te maken. Dat is een recept dat ik lang geleden al eens van vrienden uit Wit-Rusland heb gekregen, en dat nog steeds op een oude website, die ik destijds bijhield, te vinden is. Het staat overigens ook op de tegenwoordige website van Stichting Hulp Tsjernobylkinderen Lelystad.

Inmiddels heb ik het recept wel een beetje aangepast. Het gaat nu zo.

Nodig: stokbrood, makreel, geraspte oude kaas, knoflook, fritessaus of mayonaise (beter: half om half mengen), (zonnebloem)olie.
Makreel, kaas, knoflook en mayonaise mengen. Stokbrood in plakken snijden (ca. 1,5 – 2 cm dik). Aan twee kanten in dun laagje olie bakken. Als tweede kant aan de beurt is, op gebakken kant beetje van mengsel leggen. Als de tweede kant voldoende bruin is, broodjes kort op de belegde kant bakken. Broodjes af laten koelen.

Genieten!

Beerzer Bulten 2017 03 26

Vanmiddag was het prachtig weer. En dat is het nog op het moment dat ik dit schrijf. Vanaf de ingang aan de Beerzerweg ben ik eerst de zandverstuiving in gelopen. Veel denappels op de grond Daar heb ik een plek gefotografeerd waar volgens mij al jaren lang heel veel denappels liggen. Toch aardig om zoiets na jaren eindelijk eens op de foto te zetten.

Bijna aan het einde van m’n rondje kwam ik iets nieuws tegen: een mierensnelweg. Wat is dat in vredesnaam? Nou, dat stond er netjes bij. Beschrijving mierensnelwegZie het plaatje links hiernaast. (Klik erop als je ’t te klein vindt om te lezen.)  Ik heb een artikel gevonden dat op de website van De Toren is verschenen: Vliegende Brigade maakt verbinding tussen mierenkolonies.

Uiteraard is dit stukje niet compleet zonder een foto van de mierensnelweg zèlf. Ik had trouwens niet de indruk dat ’t er al erg druk was. MierensnelwegMaar dat kan uiteraard nog komen. Bij leven en welzijn ga ik nog wel eens kijken…

Eens op een ochtend op het strand…

Ruim een week geleden was ik op Terschelling. Een heerlijk eiland. Zonsopkomst op het strand 1’s Ochtends ging ik, omdat ik daar geen hometrainer had om mijn halve uurtje te fietsen, vaak een eindje lopen. En op 21 februari was het een mooie ochtend – in ieder geval aan het begin!

Het was mooi om het effect van het licht op de wolken te zien terwijl de zon nog achter de duinen was, Zonsopkomst op het strand 2en later de zon boven de duinen uit te zien komen.

En toen er eenmaal genoeg licht was, heb ik me omgedraaid om te kijken hoe het met de zee gesteld was. Die was aardig rustig, heel anders dan enkele dagen later die week. Drieteenstrandlopertjes en zilvermeeuwDe drieteenstrandlopers waren uiteraard druk, al kun je dat op een foto niet zo goed zien, en zolang ik ver genoeg van de zilvermeeuwen vandaan bleef, maakten die zich juist niet druk.

Vanaf dichtbij de zee heb ik nog een aardig plaatje kunnen schieten richting de duinen.Zonsopkomst op het strand 3 Ik vind het mooi als het licht in het water spiegelt. Soms is het spiegelbeeld wel eens helderder dan het ‘origineel’, maar dat is hier niet zo.

Nu kijken we nog in een wazige spiegel…

Compost mentis

Een kleine verschrijving ten opzichte van ‘compos mentis’ (kijk eventueel hier voor de betekenis).

Het is een verschrijving die veel vaker wordt toegepast, per ongeluk of expres. Ik heb ‘m nu gebruikt omdat ik het over afval, vuilnis, wil hebben. En over vervuiling van de geest, van het verstand.

Als je er op gaat zoeken met Google, wees er dan bedacht op dat Google op ‘compos mentis’ gaat zoeken; je krijgt nog wel de gelegenheid om op ‘compost mentis’ te gaan zoeken, maar dat kost je een extra klik. 😉

Steeds vaker hoor ik dat afvalinzameling per kilo betaald moet gaan worden. Dat lijkt heel verstandig, want dan gaan mensen minder inleveren. Toch?

Vast wel!

Maar minder inleveren kan op minstens twee manieren. Er zijn mensen die minder verpakkingsmateriaal gaan kopen, en dus minder hoeven te lozen, en er zijn mensen die de rotzooi op een andere manier kwijtraken dan via de gebruikelijke afvalinzameling. Dat kan b.v. door het in de sloot te mikken. Jaren geleden zag ik dat al gebeuren met bedrijfsafval. Een grote touringcar die ’s ochtends vroeg – ik was onderweg naar mijn werk – op één van die grote dreven van Lelystad stopte, waarna de chauffeur de zakken met afval in de naast de dreef gelegen sloot dumpte. Ik heb dat toen gemeld bij de betreffende afdeling van de gemeente. Want, zoiets doe je immers niet? En dan bedoel ik niet mijn ‘verraad’, maar het in de natuur smijten van onverteerbare rotzooi.

Afval op het strandHet punt is dat veel mensen denken dat andere mensen net zo zijn als zijzelf. Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten, zeg maar, maar dan positief uitgelegd. Ik gooi geen afval in de natuur, ook al moet ik er per kilo voor betalen, dus zal een ander dat ook niet doen. Vooral wetenschappers zijn daar erg naïef in, is mij opgevallen. En in hun kielzog de politiek; veel politici houden ervan als ze wetenschappers voor hun karretje kunnen spannen.

Het zal inmiddels wel duidelijk zijn hoe ik over ‘voor afvalinzameling betalen per kilo’ denk. Mocht dat nog niet zo zijn: ik vind het erg dom.

Wat de gemeente Hardenberg doet is overigens weinig minder verstandig: de huishoudens laten betalen per lichting.

Bij ons in de buurt valt het nog wel mee, maar als het om steden gaat hoor ik nog wel eens dat mensen hun afval bij de kliko van een ander in doen…

Het is, vind ik, veel eenvoudiger om vervuilerscategorieën in te stellen. Ik werk er hier één uit.

Bewonersadressen/huishoudens hebben gemiddeld per jaar een bepaalde hoeveelheid rommel die ze kwijt moeten. Het afvoeren van dat afval kost in totaal een bepaald bedrag. Daar leg je een kleine opslag op – je moet er als gemeente immers niet bij inschieten, en stel je voor dat er opeens meer vuilnis wordt ingeleverd – en het hele bedrag deel je door het aantal huishoudens. Het bedrag dat uit die rekensom komt wordt de rekening per huishouden voor afvalinzameling. De inwoners mogen dan zoveel afval inleveren als ze willen, op de gebruikelijke manier aan de straat, en bij het gemeentelijk afvalinzamelingspunt.

Voor bedrijven kunnen vrij eenvoudig vervuilerscategorieën worden vastgesteld. En ook al kunnen gemeenten nu bedrijven niet apart laten betalen, daar kan toch over overlegd worden met andere gemeenten en de landelijke overheid?

Al met al kost het met dit idee een stuk minder aan techniek en administratie om de rotzooi ‘van de straat’ te krijgen.

Maar het is wel verstandig om dit met z’n allen te doen als gemeenten, en wellicht als landen binnen Europa, om afvaltoerisme te voorkomen.

Zou het helpen om mensen te belonen als ze hun afval netjes (gescheiden) inleveren? Waarom zou je ze belonen? Dat leidt alleen maar tot fraude en geknoei.

En als er toch iets gedaan moet worden aan de enorme hoeveelheden afval – dat lijkt me zéker nodig -: misschien is het wel een goed idee om bij de bron te beginnen. Het is toch dom om te gaan dweilen met de kraan open? Dus stimuleer bedrijven die verpakkingen maken om die zo milieuvriendelijk mogelijk te maken, of, indien mogelijk, weg te laten. En stimuleer bedrijven die verpakkingen gebruiken, om er zo min mogelijk van te gebruiken.

Verpakkingen zullen altijd nodig blijven, maar zorg er voor dat ze goed te recyclen zijn…

Overigens ben ik van mening dat statiegeld moet blijven.

Weeralarm – code rood

Soms heb je van die dagen, dan is het een ‘puinhoop’ in het hele land. De onderliggende oorzaak is dan vaak het weer: sneeuw, ijzel, storm, combinaties ervan…

Maar de èchte oorzaak van de ‘verstoringen’ ligt bij hoe wij ermee omgaan. Wij vinden dat de wegen schoon moeten zijn, zodat we overal naartoe kunnen waar we heen willen. En daar handelen we ook naar!

Maar de wereld is niet (zo) maakbaar…

Dus misschien is het wel een goed idee om bij (dreigend) ‘code rood’ bepaalde categorieën weggebruikers niet meer ‘dringend te adviseren thuis te blijven’, maar ze een belangrijke reden om te gaan rijden te ontnemen.

Werk is voor veel mensen een belangrijke reden om ‘bij de weg’ te zijn. En er zijn een heleboel vormen van werk die echt niet elke dag uitgevoerd hoeven te worden; het land komt niet stil te liggen als dat werk een dag niet gedaan wordt. Mensen die dat soort werk doen, zouden een dag vrij moeten krijgen.

Maar hoe verdeel je de kosten? We leven wèl in Nederland! 😉

Daar komt de politiek om de hoek, want ik denk dat we dit niet kunnen (willen?) ‘polderen’.

Mijn voorstel is – uiteraard – simpel.

  • De overheid beslist welke vormen van werk niet hoeven te worden gedaan op een weeralarmdag.
  • De werkgevers en zelfstandigen betalen.
  • De overheid komt de werkgevers en zelfstandigen tegemoet met een belastingmaatregel.

Het rijden voor degenen die vrij hebben gekregen (of vrij zijn, zoals gepensioneerden, werklozen, etc.) helemaal verbieden is, denk ik, niet verstandig: mensen moeten evt. wel aan boodschappen kunnen komen.

Er valt uiteraard nog van alles in te vullen: wat als een weeralarm halverwege een dag wordt uitgegeven? Misschien reageren op de weerswaarschuwing die aan een weeralarm voorafgaat?

Een belangrijke afweging is ook: wat kan het gaan kosten als we alles ‘gewoon’ door laten gaan? Levens, geld, … En wat gaat het kosten als we een werkdag ‘afgelasten’?

Het is misschien goed om te bedenken dat we niet al te overdreven moeten doen over een dag gemiste omzet. Voor veel producten en diensten geldt dat als mensen ze vandaag niet kunnen krijgen, ze er morgen wel om komen.

Na een week of zes bij VluchtelingenWerk

Sinds een week of zes ben ik vrijwilliger voor VluchtelingenWerk, bij AZC Hardenberg. Behalve nuttig en leerzaam vind ik het ook leuk. We hadden op een gegeven moment in een gesprek met collega’s een moment waarop dat aan de orde kwam: “Mag je dit werk eigenlijk wel leuk vinden?”. Ik begreep dat het wel eens gebeurt dat een aspirantvrijwilliger dat ontglipt: “Het lijkt me ook leuk!”, en dan kijkt alsof dat niet zou mogen…

Mijn motivatie om dit werk te doen heeft veel te maken met een Bijbeltekst: “Behandel anderen zoals je wilt dat ze jullie behandelen.”. Dat is een uitspraak van Jezus, die je terug kunt vinden in Lucas 6:31. Overigens denk ik dat dit een uitspraak is waar mensen met allerlei vormen van geloof zich in kunnen vinden, inclusief atheïsme en agnosticisme.

En vaak wordt er gedacht of gezegd: als je iets voor God doet, mag je het niet leuk vinden. Maar waarom niet? Kennelijk doe je het dan niet alleen voor God, of zo…

Ik kan me niet voorstellen dat je geen plezier mag beleven aan je eigen ‘goede werken’, ook al weet ik heel goed dat die niet op mijn eigen conto komen. In Titus 2:14 maakt Paulus een opmerking over het volk van Jezus Christus, dat vol ijver is om het goede te doen. Mijn ervaring is dat ik, als ik iets uit plichtsgevoel doe, niet ‘vol ijver’ zit. (Of dat wel zo goed is, daar wil ik het nu niet over hebben.) In 2 Korintiërs 9:6-7 lees ik over dat God liefheeft wie blijmoedig geeft. Het staat daar weliswaar in de context van een collecte, maar die collecte is bestemd voor andere mensen, en dat is met ‘goede daden’ doorgaans ook zo. Dus heb ik besloten om mijn vrijwilligerswerk onbelemmerd leuk te vinden.

Iedereen heeft recht op mijn mening ;-)