Vanmiddag was het in eerste instantie droog, en aangezien ik zin had in een eind wandelen…
Het aantal paddestoelen is sinds de vorige keer flink vermeerderd, of ik heb deze keer beter gekeken.
Zo halverwege mijn zelfgekozen route voelde ik wat druppels.
Er stonden heel wat kleine paddestoelen, ook enkele die zich in een denappel gevestigd hadden.
Inmiddels was het opgehouden met zachtjes regenen. Het mooie daarvan is dat er druppels op je foto kunnen komen, en het geeft ook wel een mooie glans aan de hoeden van de paddestoelen.
Eergisteren ben ik voor het eerst sinds ruim een half jaar weer eens in het Engelandse Bos wezen wandelen. Op de plekken waar ik geweest ben kon ik deze keer geen plastic linten van het bosonderhoud van vorig jaar meer vinden. Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat…
Als er ooit weer onderhoud aan dit bos gepleegd moet worden, stel ik voor dat het met paarden wordt gedaan, dan hoeven er niet zulke brede corridors te worden verwijderd (de foto hiernaast is van september 2015).
Hij bevond zich ‘altijd’ aan het uiteinde van een liggende dode boom. Die boom is nu weg, en de mierenhoop is een eindje verplaatst. Waarom die dode boom wegmoest? Geen idee, hij lag niemand in de weg, voorzover ik kon bekijken; niet over een pad, of zo…
Langs het pad naar het gebouw van Staatsbosbeheer stond deze parasolzwam. Van boven zag-ie er schitterend uit, maar zo is het plaatje óók mooi.
Even later zag ik nog tientallen rode klavers… Die heb ik dus maar niet gefotografeerd. De lucht zag er ook heel apart uit, met hele kleine wolkjes. Dat heb ik wel gefotografeerd, maar ik heb de indruk dat het als zo’n klein plaatje op een website niet zo tot z’n recht komt. Kijk af en toe zelf maar eens omhoog (
Deze keer heb ik bladeren van de Amerikaanse eik gefotografeerd die anders verkleurd waren dan 
Voorzover ik kan bekijken is deze hondepoep ingepakt in een soort schimmel. Gelegd of vervormd tot een bijzonder symbool.
