Sinds een week of zes ben ik vrijwilliger voor VluchtelingenWerk, bij AZC Hardenberg. Behalve nuttig en leerzaam vind ik het ook leuk. We hadden op een gegeven moment in een gesprek met collega’s een moment waarop dat aan de orde kwam: “Mag je dit werk eigenlijk wel leuk vinden?”. Ik begreep dat het wel eens gebeurt dat een aspirantvrijwilliger dat ontglipt: “Het lijkt me ook leuk!”, en dan kijkt alsof dat niet zou mogen…
Mijn motivatie om dit werk te doen heeft veel te maken met een Bijbeltekst: “Behandel anderen zoals je wilt dat ze jullie behandelen.”. Dat is een uitspraak van Jezus, die je terug kunt vinden in Lucas 6:31. Overigens denk ik dat dit een uitspraak is waar mensen met allerlei vormen van geloof zich in kunnen vinden, inclusief atheïsme en agnosticisme.
En vaak wordt er gedacht of gezegd: als je iets voor God doet, mag je het niet leuk vinden. Maar waarom niet? Kennelijk doe je het dan niet alleen voor God, of zo…
Ik kan me niet voorstellen dat je geen plezier mag beleven aan je eigen ‘goede werken’, ook al weet ik heel goed dat die niet op mijn eigen conto komen. In Titus 2:14 maakt Paulus een opmerking over het volk van Jezus Christus, dat vol ijver is om het goede te doen. Mijn ervaring is dat ik, als ik iets uit plichtsgevoel doe, niet ‘vol ijver’ zit. (Of dat wel zo goed is, daar wil ik het nu niet over hebben.) In 2 Korintiërs 9:6-7 lees ik over dat God liefheeft wie blijmoedig geeft. Het staat daar weliswaar in de context van een collecte, maar die collecte is bestemd voor andere mensen, en dat is met ‘goede daden’ doorgaans ook zo. Dus heb ik besloten om mijn vrijwilligerswerk onbelemmerd leuk te vinden.